Wat een zomerse zondag in de polders moest worden draaide uit op een herfstdag, zo van die dagen zoals we ze kennen rond Allerheiligen. Daar ging onze (zomer) aperitiefvoorstelling met Pascale Platel. Géén koel wijntje met de zonnebril op de neus in de zomerzon, geen fleurige deux piecekes voor de dames. Parasols werden vervangen door paraplu's. Zomerjurkjes werden regenjassen en de wind kon wedijveren met die van een forse najaarsstorm.
Gelukkig konden we met ons publiek uitwijken naar de loods, achter ons atelier. Nog snel wat aankleding om wat stemming te brengen, et voilà! Voor sfeer en gezelligheid een dikke negen! en zie… plots stonden in de ruimte achter Kruy3 meer dan honderd mensen te keuvelen en gezellig “onder elkaar te wezen”. Dat was alvast gelukt!
Toen was het tijd voor Pascale, volledig haar eigen zelve. Na zeven seconden had ze het voltallig publiek voor zichzelf gewonnen. In haar uitbundige en meeslepende stijl vertelde ze, een flard uit haar eigen leven, over haar amoureuze ervaringen en het verdriet en de pijn die daarmee gepaard gaan. Met wel héél bijzondere toevalligheden die het verhaal weelderig kruidde en het als een hapklaar zondags aperitief onvergetelijk maakten. De intimiteit van Kruy3 en de sfeer van het atelier die we wilden behouden, zorgden voor een voorstelling die nog lang in het geheugen zal blijven hangen.

Merci Pascale! Ons publiek unaniem tevreden, jij ontwapenend en gewoon jezelf. 
Ons atelier had zich ondanks de gure weersomstandigheden ontpopt tot een gezellig en intiem plekje en wij weten voortaan waarop we moeten letten, tijdens onze volgende reis naar Nepal.